In de wereld van Kyokushin karate wordt vaak veel nadruk gelegd op competitie en het behalen van successen in toernooien. De spanning van de mat, de intense kumite-wedstrijden en de euforie van een overwinning kunnen enorm motiverend zijn voor karateka’s van alle leeftijden. Maar terwijl competities een belangrijk onderdeel vormen van de Kyokushin-cultuur, rijst de vraag: is het winnen van wedstrijden echt het hoogste doel? Of moeten we als beoefenaars en instructeurs verder kijken dan het podium en ons afvragen wat de ware essentie van Kyokushin karate is?
Het Succes van Competitie
Voor veel karateka’s is deelnemen aan een toernooi een van de belangrijkste mijlpalen in hun Kyokushin-reis. Wedstrijden dagen je uit om het beste van jezelf te laten zien onder druk, je grenzen te verleggen en je fysieke en mentale veerkracht te tonen. Het is een arena waar je de technieken die je jarenlang hebt getraind, eindelijk kunt toepassen in een echte gevechtssituatie. Het behalen van een podiumplek kan niet alleen voldoening geven, maar ook erkenning voor al het harde werk en de discipline die je hebt getoond.
Toch komt er onvermijdelijk een keerpunt. Niet iedereen wint. Sterker nog, veel karateka’s zullen vroeg of laat te maken krijgen met teleurstelling, verlies of het gevoel dat hun inspanningen niet voldoende waren. En hier ontstaat een interessante vraag: als het einddoel van onze training het winnen van wedstrijden is, wat gebeurt er dan met degenen die nooit de top bereiken? Verliezen zij dan de waarde van hun jarenlange toewijding?
De Andere Kant van de Medaille
Competitie is slechts één aspect van Kyokushin karate. Er is een diepere filosofie die ons leert dat het echte gevecht vaak niet op de mat plaatsvindt, maar binnenin onszelf. Het overwinnen van onze eigen zwakheden, het ontwikkelen van innerlijke kracht en het streven naar zelfverbetering zijn fundamentele waarden van deze krijgskunst. Maar als we ons te veel richten op het behalen van externe successen, lopen we het risico de kern van Kyokushin uit het oog te verliezen: persoonlijke groei.
Hoe vaak zien we niet dat karateka’s die jarenlang alles hebben gegeven voor toernooien, uiteindelijk teleurgesteld afhaken omdat ze nooit dat ene gouden moment hebben gehad? Terwijl degenen die nooit een podiumplaats hebben bereikt, maar die zich wel volledig hebben ingezet voor hun eigen ontwikkeling, de ware spirit van Kyokushin misschien wel beter begrijpen.
Wedstrijden als Hulpmiddel, Niet als Doel
Misschien moeten we competities niet zien als het ultieme doel, maar eerder als een middel tot zelfontwikkeling. Wedstrijden bieden een geweldige kans om jezelf uit te dagen en te groeien, maar ze zouden niet de enige maatstaf moeten zijn voor succes in Kyokushin karate. Wat als we ons als instructeurs en beoefenaars meer zouden richten op het proces in plaats van op het resultaat? Wat als we de nadruk zouden leggen op het verbeteren van onze technieken, onze mentale weerbaarheid en ons doorzettingsvermogen, ongeacht de uitkomst van een wedstrijd?
Dit betekent niet dat we competities moeten afschaffen of dat het streven naar winst geen waarde heeft. Maar het roept wel de vraag op of we in onze dojo’s voldoende aandacht besteden aan de diepere waarden van Kyokushin karate. Het is gemakkelijk om gefocust te raken op de prestaties van de besten, maar hoe zorgen we ervoor dat ook de karateka’s die niet deelnemen aan toernooien, zich even gewaardeerd en gemotiveerd voelen?
Reflectie voor de Toekomst
Als we als Kyokushin-gemeenschap blijven groeien, moeten we misschien heroverwegen hoe we succes definiëren. Is het winnen van een wedstrijd het enige dat telt? Of is het mogelijk om een succesvolle karateka te zijn zonder ooit een toernooi te winnen? Het lijkt belangrijk om deze vragen te blijven stellen, vooral in een tijd waarin de sport steeds competitiever wordt.
De essentie van Kyokushin ligt niet alleen in het verslaan van een tegenstander, maar ook in het overwinnen van jezelf. Dit is misschien wel de moeilijkste uitdaging van allemaal. Terwijl we toernooien blijven waarderen en vieren, kunnen we er tegelijkertijd over nadenken hoe we ervoor kunnen zorgen dat elke karateka, ongeacht hun wedstrijdprestaties, de volledige waarde van deze krijgskunst ervaart.
Het is een vraag die het overwegen waard is: Hoe kunnen we de competitiegeest binnen Kyokushin in balans brengen met de diepere, meer persoonlijke doelen die de ware kracht van deze krijgskunst vertegenwoordigen?
Comments